Friendship bracelets / Bransoletki przyjaźni

W Polsce w latach 90-tych był to absolutny hit - robiły je wszystkie nastolatki :) W szkole, na korytarzu na przerwach, w trakcie lekcji ukradkiem, na wypasie z muliny albo po taniości z resztek kordonka lub wełny. Szczytem szpanu było mieć cieniowaną ('melanżowaną') nitkę bądź kolorową (nie srebrną) agrafkę. Przyczepiało się rano do spodni na kolanie, siedziało na podłodze (na podłodze było wygodniej niż na ławce w tym jednym wypadku!), obrzucało końcówkami nitek znajomych (śmiechom nie było końca), zatykało nadmiar do kieszeni w trakcie lekcji żeby nie przeszkadzały... Po czym przed powrotem do domu zdejmowało, żeby mama nie wkurzała się o dziury w spodniach. No i oczywiście gotowe wiązało się na zawsze, gdzie tam jakieś fanaberie typu zdejmowanie do kąpieli. Na pohybel nadgarstkom!
Dla mnie osobiście było to pierwsze rękodzieło 'włokiennicze' - nie na papierze, klasycznie, na kółku plastycznym, tylko na dziko, w plenerze, z miękkiego materiału który pozostał moją pasją (w różnych formach) do dzisiaj. Książka Sigrid Hennke była pierwszą 'dorosłą' książką o rękodziele jaką posiadałam - pierwszą w której większość recept była daleeeeko powyżej moich ówczesnych umiejętności! A metodę odwróconych węzłów i flipnięć stosuję do dziś we frywolitce, choć zdałam sobie z tego sprawę nieco po fakcie.
Dużo dobrych wspomnień :)

In the '90s Poland this was an absolute sensation - every teenager made them :) At school, during the breaks in the corridors, secretly during the lessons - being fancy when you had actual embroidery thread or on a budget with leftover yarn or cordonnet. The height of fashion was to have variegated thread or not-silver safety pin. You put it on the knee of your trousers in the morning, sat on the floor (this was the one case where the floor was preferred, not the bench!), threw the thread-ends all over your friends (sooo much fun), stashed the loose ends in your pockets during the lessons... And then took it off before getting home because mother would always get mad about holes in your trousers. And of course they were tied permanently, no taking-off-for-bath kerfuffle. Who cares about wrist health when they are a teen?
For me personally it was the first fiber art - not paper, not classic, in after-school art class, wild and free wherever I fancied. The soft material had become my passion and still is, as fiber arts are my main passion now and always. The book by Sigrid Hennke was my first 'adult' craft book - most of the recipes inside were far beyond my skills back then! And I still use the inverted knots and flips in tatting - though I realised it years later.
So many good memories! :)